Update 17 weken zwanger

Dan ben ik alweer 17 weken en 2 dagen zwanger, wat vliegt de tijd. Afgelopen week moest ik onverwachts ’s avonds naar het ziekenhuis, had ik echt geen energie en kregen we de uitslag van mijn oma haar chemokuur.

Oud en nieuw

Met oud en nieuw was ik die dag alweer de hele dag misselijk en moe. Gelukkig ging het eind van de middag beter nadat ik had overgeven (want kan jullie vertellen dat helpt echt!). Dus kon ik rustig oud en nieuw vieren maar toch lette ik op qua hoeveelheid vet van de oliebollen etc. want wilde niet weer opnieuw misselijk worden. 1 januari wilde ik eigenlijk mee naar mijn oma in Zwolle gaan maar had toch besloten om thuis te blijven omdat ik gewoon echt gesloopt was en moest bijkomen. Deze dag bracht ik rustig door op de bank en lekker tv kijkend.

Krampen in mijn buik

2 januari gingen we boven opruimen om het toekomstige tweelingkamertje leeg te krijgen zodat we konden beginnen met schilderen. Ik kreeg ’s middags al last van krampen in mijn buik en had dit al wel eens eerder gehad, toen trok het weg, dus dacht dit zal wel bandenpijn zijn en het trekt wel weg. Na de hele middag bezig geweest te zijn met opruimen en ’s avonds nog bijna 2 uur trainen te hebben gegeven kwam ik thuis en was ik echt gesloopt, het gevoel in mijn buik ging ook maar niet weg. Toen wij zaten te eten zei ik tegen Simon ‘’ik hoef geen eten meer ik ga douchen want weet echt niet hoe ik moet zitten’’. Aangezien de krampen al vanaf 2 uur ’s middags bezig waren hadden we toch besloten om het ziekenhuis te bellen en we mochten komen.

Naar het ziekenhuis

Eerst werd er gevoeld hoe mijn buik was en gelukkig was die soepel. Daarna werd er met het echo apparaat gekeken hoe het met de twee kleintjes was en gelukkig was met die twee alles goed want ze waren lekker druk aan het bewegen en de hartjes klopten prachtig. Nadat de tweeling was gecontroleerd en daarmee alles goed was werd er gedacht aan een blaasontsteking dus moest ik een urine test doen. Uit de test kwam dat er rode bloedcellen in mijn urine zaten maar geen ontstekingswaarden dus dat vonden ze vreemd.

Nachtje uit logeren

De gynaecoloog besloot dat ik een nachtje moest blijven om te kijken hoe het zich zou ontwikkelen. Er moest een katheter onderzoek gedaan worden om te kijken waar het bloed vandaag zou komen. Ik had al een bed toegewezen gekregen en Simon was mijn spullen al gaan halen. De verloskundige kwam terug en zei dat de gynaecoloog toch zelf wilde kijken naar mijn baarmoedermond en naar de tweeling. De kans was groot dat als dat goed was, ik alsnog naar huis mocht en moest beginnen met een antibiotica kuur. Gelukkig was alles goed en was er niks aan het verweken, wat een geruststelling was dat zeg. Ik moest beginnen met de antibiotica kuur om te kijken of dat zou helpen. Vrijdags weer terugkomen voor een urine onderzoek. De gynaecoloog gaf ook aan dat ik rustig aan moest doen. Een blaasontsteking kan de baarmoeder triggeren en daardoor kon mijn mijn baarmoedermond gaan verweken. Gelukkig mocht ik toch lekker naar huis want dat is tenslotte altijd fijner als in een ziekenhuis slapen.

Goed nieuws

De dagen daarna heb ik op de bank doorgebracht. Simon en mijn moeder zijn begonnen met het schilderen van het kamertje.
Vrijdag moest ik terugkomen in het ziekenhuis voor een urine onderzoek. Er werd gekeken of er nog rode bloedcellen in mijn urine zaten. Als dat zo was moest ik door naar een uroloog. Gelukkig waren er geen rode bloedcellen meer te vinden maar moest wel de antibiotica kuur afmaken. Waarschijnlijk is het een niersteentje geweest waar ik last van had gehad maar moet het wel in de gaten houden werd er gezegd.

Het andere goede nieuws was dat mijn oma voor het weekend naar huis mocht maar helaas had de arts ook het bericht dat de chemokuur niet volledig zijn werk had gedaan want er zaten nog steeds verkeerde cellen. Dat is een flinke domper voor zo’n weekend maar nu weer op naar de tweede kuur.

Weer pijn in mijn buik

Vrijdag op zaterdag nacht werd ik om 4 uur wakker om te plassen maar dat gevoel hield de rest van de nacht aan terwijl mijn blaas leeg was en toen ging ook weer mijn buik pijn doen en had ik last van me rug bij me nieren. Simon moest te werk en ik had gezegd als het aan zou houden ik het ziekenhuis weer zou bellen maar gelukkig trok het vanzelf weer weg.

Energie komt steeds meer terug

Ik kan jullie vertellen dat dit een rare week was waarin veel gebeurd is. Gelukkig komt mijn energie beetje bij beetje terug maar heel actief bezig zijn zit er niet in helaas. Wandelen van ons huis naar het winkelcentrum en dit is 10 a 15 mijn lopen en dan weer terug is voldoende voor nu. Had zo gehoopt dat mijn energie en mijn buik beter zou gaan in het tweede trimester. Dat t ik het sporten weer kon gaan oppakken en ook het trainen geven weer kon gaan oppakken. Dit eerst allemaal maar met de verloskundige overleggen.

Hopen dat de aankomende week beter zal gaan en dat ik weer wat meer kan gaan doen.

Gelukkig gaat alles goed met de kleintjes. Dat is ook het belangrijkste voor mij en als ik daarvoor iets minder moet gaan doen is dat maar zo.

Op naar de 18 weken echo van donderdag. Gelukkig krijg ik daar weer energie van omdat je dan weer ziet waarvoor je dit allemaal ondergaat. Het kamertje vordert ook qua schilderwerk dus dat zijn allemaal zorgen minder.

Liefs, Kayleigh