8 weken zwanger van een tweeling

Maandag 9 oktober 2017 06.55 uur. Deze ochtend zal ik nooit meer vergeten. Het doen van een zwangerschapstest.

Ik stond mijzelf klaar te maken om te gaan werken en Simon was net naar zijn werk vertrokken, ik besloot om een zwangerschapstest te doen. Ik was sinds begin juli gestopt met de pil en had op zes augustus mijn laatste menstruatie gehad. We waren inmiddels twee maanden verder. Ik had eerder al drie testen gedaan maar die waren negatief, ik dacht het is normaal om een onregelmatige cyclus te hebben en een cyclus over te slaan als je net gestopt bent met de pil dus dit hoort erbij. Het duurde mij toch wat te lang en wilde de huisarts gaan bellen om een afspraak te maken maar mijn gevoel zei dat ik nog één test moest doen voordat ik ging bellen.

Paniek

Toen er binnen 20 seconden een tweede streep tevoorschijn kwam raakte ik toch wel lichtelijk in paniek want wat nu? Ik belde Simon op met de mededeling ‘’ik ben zwanger’’. Die geloofde mij in eerste instantie niet en zei ‘’doe voor de zekerheid nog een andere test vanmiddag’’.

Ik ben naar mijn werk gegaan en gelukkig hoefde ik maar tot half 12 te werken en ben daarna een Clearblue test gaan halen met een weken indicator want ja hoe ver was ik dan eigenlijk? Ik wist totaal niet hoe mijn cyclus was dus was wel erg benieuwd. 

Tweede zwangerschapstest

’s Middags heb ik de Clearblue test gedaan en daar kwam uit dat ik 2-3 weken zwanger was. Ik besloot om gelijk maar een verloskundige te bellen om een afspraak te maken. De eerst afspraak werd gepland op donderdag 2 november (dan zou ik ongeveer acht weken zijn). Dat zouden nog 3,5 lange weken worden dachten wij en wat hebben we veel scenario’s besproken deze weken. De zwangerschapstesten gaven aan ‘zwanger’ maar we wisten ook allebei dat er een kans was dat het niet goed zou zijn.

In de weken die volgden werd mijn misselijkheid erger. Geloof het of niet mijn eigen kleren zaten al echt niet meer lekker. Wat waren deze weken moeilijk, we hadden besloten om het onze ouders pas te vertellen als we de eerste echo hadden gehad.

De eerste echo

Toen was het eindelijk donderdag 2 november. Gelukkig hadden we de afspraak in de ochtend en hoefden we niet de hele dag te wachten. Eindelijk waren we aan de beurt. Eerst moesten we wat algemene vragen beantwoorden en toen was het moment dat de echo gemaakt werd. Wat was dit zenuwslopend want hoe zouden we reageren als het niet goed zou zijn? Gelukkig zagen we gelijk een kloppend hartje toenze het echo apparaat op mijn buik zette. Wat waren we blij, we bleken 7,5 weken zwanger te zijn.

Een tweede hartje

Maar toen ze zei dat ze het allemaal wat beter moest bekijken want ze zag nog iets zitten. Ze wist niet of het nog een kindje was of dat het een bloedvat was. Ik kan jullie vertellen toen brak het zweet me echt uit. We hadden met alles rekening gehouden maar niet met een tweeling. Daar was het verlossende woord ze zag nog een hartje kloppen. Ik heb eerst maar eens gevraagd of ze een grapje maakte want zelf was ze ook helemaal verbaasd. Dat ze ook nog vertelde dat het een eeneiige tweeling zou zijn, keken Simon en ik elkaar aan en wisten niet wat we moesten zeggen.

Medische zwangerschap

We kregen gelijk het stempel ‘medisch’ en moesten die week gelijk naar de gynaecoloog om te kijken ze in één vruchtzak zaten of toch allebei in hun eigen vruchtzak want dat was niet te zien op de echo en dat zou weer meer risico’s met zich meebrengen.

7 november konden we bij de gynaecoloog terecht om te kijken hoe het zat met de vruchtzakken en gelukkig zat er een vlies tussen en zaten zij allebei in hun eigen vruchtzak waardoor wij gewoon hier in het ziekenhuis elke twee weken op controle kunnen en gelukkig niet naar een academisch ziekenhuis hoeven voor de controles.

In de volgende blog zal ik jullie vertellen hoe onze omgeving reageerden en hoe onze reactie was na het bezoek aan de verloskundige en gynaecoloog.

Liefs, Kayleigh