Het ontzwangeren van een tweeling

Voor de rubriek: Mama vertel eens op mamaontzwangert.blog mocht ik een gastblog schrijven over het ontzwangeren van een tweeling.
Ben je benieuwd? Lees dan snel verder

Rubriek: Mama vertel eens

Kayleigh, vertel eens (over ontzwangeren met een tweeling in huis)

Vandaag vertelt mama Kayleigh iets over haar leven als tweelingmama. Hoe is ontzwangeren als je je handen vol hebt aan twee baby’s, die de eerste tijd in het ziekenhuis lagen? Je leest het in deze Q&A.

Hoe oud zijn je kindjes nu?

Mijn zoontjes Luuk en Noud zijn acht weken oud.

 Hoe kijk je terug op je (dubbele) bevalling?

Ik heb een hele heftige bevalling gehad waar ik niet met plezier op terugkijk. De bedoeling was om natuurlijk te bevallen daar beide jongens met het hoofdje naar beneden lagen. Uiteindelijk besloot de gynaecoloog om een spoedkeizersnede te doen, omdat Noud het na 12 uur proberen zwaar kreeg. Vanaf dat moment ging bij mij eigenlijk het ‘licht’ uit en heb ik alles in een waas beleefd. Ik ben op dinsdag avond om 19:55 bevallen en op woensdag ochtend om 11:00 heb ik beide jongens pas bewust gezien. Ik heb echt wel tijd nodig gehad om dit allemaal te verwerken. (Kayleigh’s complete bevallingsverhaal lees je hier.)

 Ik kan me weinig voorstellen bij een kraamtijd met twee baby’s. Is die periode extra druk en kost het moeite om alles op de rit te krijgen?

Een echte kraamtijd heb ik eigenlijk niet gehad. Na de geboorte moesten wij nog twee weken in het ziekenhuis blijven omdat beide jongens opstartproblemen hadden. Wij zijn zelfs nog één week gescheiden geweest daar Luuk naar het VUmc moest en ik met Noud in het ziekenhuis in Den Helder achterbleef. We hebben dus op de automatische piloot geleefd die twee weken, en eenmaal thuis heb je niet echt meer een kraamtijd. Je wordt niet lekker verzorgd door de kraamzorg, eigenlijk begint het ‘gewone’ leven dan gelijk.

Is het erg wennen om ‘opeens’ de zorg voor twee newborns te hebben? Praktisch en mentaal?

Het klinkt misschien raar maar voor mij is dat heel natuurlijk gegaan. Zo cliché als het klinkt, voelde het alsof ze er altijd al waren geweest. Eenmaal thuis uit het ziekenhuis moest ik wel erg wennen. Het ziekenhuis-stramien is dan weg en je moet een eigen ritme creëren. We konden nu bijvoorbeeld knuffelen op de momenten dat wij dat wilden, we hadden eindelijk het idee dat we niet meer in de gaten werden gehouden.

In het ziekenhuis is het fijn dat je hulp hebt, maar het voelt toch een beetje alsof je je moet bewijzen. Je hebt niet echt het gevoel dat je het allemaal zelf kan ontdekken qua zorgen voor twee mooie mannetjes.

Praktisch gezien is het gewoon goed plannen allemaal en hulp accepteren. Wij leven ‘van fles naar fles’ zeggen we weleens. Mentaal gezien is ‘rustig blijven’ eigenlijk het toverwoord. Als ze met z’n tweeën huilen kan ik mij wel heel druk maken maar dat heeft geen zin. Als ik rustig blijf dan worden zij vanzelf ook weer rustig.

 Heb je eigenlijk langer verlof als je een meerling krijgt?

Als meerlingouder heb je recht op 20 weken zwangerschaps- en bevallingsverlof. Nu is dit voor mij niet van toepassing omdat wij ervoor hebben gekozen dat ik thuisblijf om voor de jongens te zorgen zolang het kan.

Welke ontzwangerkwalen zijn voor jou herkenbaar?

Wij leefden de eerste weken in zo’n rollercoaster dat ik me eigenlijk niet bewust ben geweest van ontzwangerkwalen. Ik liep een week na de bevalling alweer in Amsterdam om bij Luuk te zijn, kun je nagaan! Er was weinig tijd om met mezelf bezig te zijn, zo had ik bijvoorbeeld regelmatig geen tijd om te eten.

Maar als ik terugdenk heb ik last gehad van rugpijn, bloedverlies, darmen die weer op gang moesten komen en… kraamtranen. Veel kraamtranen, door de gehele situatie was ik mentaal echt op. Ik heb mij echt vaak afgevraagd waarom het ons allemaal overkwam. De gehele zwangerschap hoorde wij dat alles er heel goed uit zag en de kindjes zelfs voor op groei lagen. Bij de bevalling bleek echter dat de jongens het TAPS syndroom hadden. Dit is een syndroom waarbij het ene kindje tijdens de zwangerschap bloed doneert aan de ander. Hierdoor had Noud bloedarmoede, en Luuk juist heel stroperig bloed en een vurig rode kleur.

Inmiddels hebben we het leven op de rit. Als mensen aan me vragen hoe het gaat, zeg ik altijd: ‘’het is alsof er niks gebeurd is, er zijn twee kindjes in ons leven gekomen maar fysiek en mentaal voel ik mij goed.’’ Ik heb de bevalling nu goed verwerkt gelukkig. En ik sta ervan te kijken dat ik verder eigenlijk niks van het ontzwangeren merk! Wel heb ik een buikje en wat extra kilootjes, maar voor de rest is alles eigenlijk hetzelfde als dat het was.

 Is het leven met twee kindjes zoals je van te voren bedacht had?

Ik heb me er van tevoren eigenlijk geen voorstelling van kunnen maken. We dachten en wisten dat het druk zou worden. Dat is ook zo, maar echt zwaar kan ik het nog niet noemen. Misschien komt dat ook omdat het geen hele moeilijke kinderen zijn! Ze willen vaak wel knuffelen en kunnen nog heel aanhankelijk zijn maar dat is prima. Zwaar zal het wel worden als ze allebei gaan kruipen en lopen. Dan zal ik vast bijna de hele dag achter ze aanlopen (edit: rennen) haha.

“Elke dag met de tweeling is bijzonder. Ondanks dat ze nog zo klein zijn krijg je al zoveel liefde van ze, en ik wil ze dan ook voor geen goud missen.”

 Zijn er momenten dat je het even niet meer ziet zitten?

Tuurlijk zijn er ook wel eens momenten dat ik het niet meer zie zitten, het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Mijn man werkt bijvoorbeeld onregelmatig en heeft dus ook nachtdiensten. Als ze dan allebei ontroostbaar zijn weet ik het soms even niet. Je hebt niemand om op terug te vallen of die één van de twee troost. Op deze momenten denk ik: ‘Oké rustig blijven; niet stressen! Ze vallen vanzelf wel een keer in slaap.”

 Hoe vang je stressmomenten op en hoe pak je rust met twee kindjes in huis?

Gelukkig ben ik een persoon die niet snel in de stress schiet, dat is misschien wel mijn redding! Ik blijf rustig en neem de tijd voor de jongens. Ik accepteer het als ik minder tijd voor mezelf heb of een paar uur minder slaap krijg. Ik probeer er altijd aan te denken dat dit overgaat als ze ouder zijn. Het zijn maar fases, zoals sommigen mensen zeggen. Praktisch gezien pak ik overdag mijn rust als de jongens lekker slapen, dan ga ik wat voor mijzelf doen. Soms zijn er ook dagen dat de jongens alleen maar bij mij willen zijn. Simon is er dan niet en dus heb ik mijn handen niet vrij. Ik pak ze dan maar lekker bij me op de bank en dan ontspan ik alsnog.

 Wat zijn jouw ultieme genietmomenten als mama?

Mijn ultieme momenten als mama zijn de momenten dat ik lekker met ze aan het knuffelen, dansen of spelen ben. Waar echt niks tegen op kan zijn de momenten waar we als gezin samen zijn. Elke dag is genieten en worden er nieuwe herinneringen gemaakt. 

Leuk om zo een inkijkje te krijgen in jouw leven als nieuwbakken moeder, Kayleigh! Je hebt deze eerste maanden al heel wat meegemaakt met Luuk en Noud. Ik vind het bijzonder dat je zo’n positieve mindset hebt en prioriteiten weet te stellen, en zo rust weet te creëren voor je kleine mannetjes.

 Benieuwd naar ervaringen van andere moeders?
Neem dan een kijkje op www.mamaontzwangert.blog of
op haar Instagram (@mamaontzwangert.blog)!