Elke keer als ik dacht ja ik ga weer schrijven, en dit ook kenbaar maakte aan jullie zei een stemmetje in mijn hoofd ‘nee eigenlijk heb je dat niet’. Eigenlijk was ik namelijk diep van binnen kapot van vermoeidheid, zo moe dat genieten van alle dingen heel moeilijk was. Vandaag wil ik een klein stukje delen hiervan, want dit is tenslotte ook hoe het leven kan zijn, want het is niet altijd perfect.