Blijdschap en verdriet staat ineens naast elkaar

Waar ik in mijn vorige blog nog schreef dat wij 2 december tegen de rest van de familie en vrienden vertelden dat wij in verwachting zijn, was ik dinsdag 5 december jarig en werden zowel ik als de twee kleintjes verwend. Deze avond hebben wij heerlijk zitten keuvelen over de babykamer. We bespraken wanneer we eraan zouden beginnen etc. wat was dit een heerlijk idee dat wij in januari zouden gaan startten met de grote voorbereidingen op de komst van onze tweeling.

Dan is je roze/blauwe wolk in een keer weg

6 december werden wij keihard van deze roze/blauwe wolk geschopt daar mijn oma de mededeling kreeg dat ze acute leukemie heeft. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven want hoe gaat dit nu verder? Gaat zij onze kleintjes meemaken etc. Dat zijn allemaal vragen die door je hoofd spoken op zo’n moment. Een dag later heeft die angst eigenlijk al plaatst gemaakt voor kracht want ze gaat het gewoon meemaken totdat het tegendeel bewezen wordt want o wat kijkt zij uit naar de komst van de twee.

Verblijven in Zwolle

In deze week ben ik veel in het ziekenhuis geweest (daar zij aan de andere kant van het land werd opgenomen) en eigenlijk niet thuis. Je leeft op de automatische piloot en mensen maken zich zorgen om je en zeggen ‘’je moet wel je rust pakken en goed voor jezelf en de twee kleintjes zorgen’’. Tuurlijk doe je dat denk ik dan maar ik heb in zo’n situatie meer rust als ik in de buurt ben en wat kan doen dan dat ik thuis zit en niks doe en alleen maar tijd heb om te piekeren.

14 weken echo

Op 14 december hadden wij de 14 weken echo en naarmate deze dag dichterbij kwam was ik juist diegene die zich zorgen ging maken. Zorgen over hoe zij op de stress hebben gereageerd (want kan niet ontkennen dat ik gestresst was) en of ik wel goed genoeg gegeten heb etc. Gelukkig zagen we gelijk op de echo dat alles goed was en ze groeiden nog steeds erg goed. Wat waren wij opgelucht na deze echo en ik moet eerlijk zeggen nu kan ik nog meer genieten dan dat ik dat al deed. Mijn buik heeft deze twee weken ook aan aardig groeispurtje gemaakt en dan te bedenken dat daar twee kindjes in zitten van ieder bijna 10 cm, dat vind ik toch wel heel bijzonder.

Misselijkheid

Gelukkig neemt de misselijkheid nog meer af en ben ik het eigenlijk alleen nog bij het tandenpoetsen. Nog meer vrouwen die daar last van hadden tijdens hun zwangerschap?
Alleen de hoofdpijn mag van mij wel wegblijven want die is killing pff.

Ook al is het momenteel allemaal dubbel we gaan deze periode gewoon doorkomen met z’n allen en ik zal zorgen dat ik goed blijf zorgen voor de grootste motivatie bron in deze situatie zodat wij van de zomer met z’n allen inclusief oma kunnen gaan genieten van twee kleintjes.

Liefs, Kayleigh