Leven met Luuk en Noud #14 Lang leven de aanhankelijkheidsfase

Het is alweer een tijd geleden dat ik een Leven met Luuk en Noud heb gepubliceerd maar in de andere artikelen lezen jullie ook tussendoor hoe het gaat. Vandaag neem ik jullie mee in mijn ervaring met de aanhankelijkheidsfase en praat ik jullie bij over de ontwikkeling.

Aanhankelijkheidsfase

De heren zijn inmiddels acht maanden en dat betekent dat de aanhankelijkheidsfase kan gaan intreden, nou deze is aanwezig hoor. Het is erg leuk en gezellig een tweeling maar deze fase kan echt killing zijn. Twee baby’s die in deze fase zitten en uiteraard altijd tegelijk, er is weer een zware periode aangebroken dus. Doordat beide jongens het tegelijk hebben moet je keuzes maken en het soms bij de één negeren. Gelukkig kan Luuk heerlijk alleen spelen omdat hij de vooruit heeft gevonden en dus de hele kamer door tijgert en ergens gaat zitten en spelen. Noud daarentegen heeft alleen nog maar de achteruit gevonden (arme jongen). Dit wekt erg veel frustratie bij hem op en dat merk je dan, als het niet lukt zet hij het op een huilen en gaan gelijk die twee armpjes de lucht in. Voor mijn gevoel doen we dan Luuk af en toe tekort maar dit valt uiteraard wel mee. Even rustig bij ze gaan zitten als ze aan het spelen zijn kan ook niet meer, als ik ga zitten heb ik er gelijk twee die op me proberen te klimmen. Ik vind het allemaal erg gezellig en leuk dat vele knuffelen maar dat betekend weinig me armen vrij en de hele dag met ruim 9kg lopen is funest voor mijn rug.

Andere fases in hun leven

Dat mijn kleine baby’s niet meer heel klein zijn maar echt al mannetjes worden blijkt wel uit het feit dat zowel de bedjes als de box helemaal naar beneden is. Dit is even wennen maar wel beter en veiliger. Noud ging zich namelijk gelijk optrekken en zat dus op z’n knietjes. Kleine jongens worden groot!

Dat we in andere fases belanden is begrijpelijk maar het gaat nu zo snel. De jongens rustig omkleden is er niet meer bij want op je buik liggen tijdens het omkleden is natuurlijk fantastisch. We maken het papa en mama lekker moeilijk. Luuk doet daar nog een schepje bovenop die gaat tegenwoordig gewoon zitten op het aankleedkussen. Prima man, mama is alleen maar trots op je!

Slapen

Tot voorkort hadden wij het echt luxe, tussen zes en zeven uur kwamen ze voor een fles en sliepen dan rustig door tot acht of negen uur. Dit resulteerde in een uitgeruste papa en mama. Helaas is deze tijd voorbij want beide heren vinden het nu tussen zes en half zeven wel tijd om vrolijk de dag te beginnen. Dit is niet erg maar het is wel weer zoeken naar een nieuw ritme want het blijven geen fantastische slapers overdag. Gelukkig weten we wel dat als je eenmaal een ritme hebt het gelijk weer van de baan is door ontwikkelingen etc. Mama is er inmiddels wel aangewend en met papa komt het ook goed haha.

Zoals jullie hebben kunnen lezen gaat het erg goed bij ons. Uiteraard zijn er ook momenten dat je het echt niet meer ziet zitten als je alleen met ze bent. Ik ben blij dat deze momenten nog niet overheersen en dat ik nog steeds heel erg graag een dag vrij met ze ben. Een dag vrij zonder dat ik bang ben om het even niet te zien zitten. 

Liefs, Kayleigh