Ben ik veranderd als persoon sinds de jongens er zijn?

Dat je leven veranderd als je eenmaal kinderen hebt, daar is geen twijfel over mogelijk. Je kan niet alles meer heel impulsief doen en je moet niet meer alleen voor jezelf zorgen maar ook in ons geval voor twee andere wezentjes. Maar veranderd je karakter ook? In deze blog vertel ik jullie over hoe ik dit persoonlijk ervaar.

Verandering tijdens zwangerschap

Tijdens je zwangerschap razen de hormonen door je lichaam, je weet soms van gekkigheid niet meer wat je moet. Tijdens mijn zwangerschap heb ik gemerkt dat ik dingen anders ervoer. Zo kon ik mij druk maken om hele kleine dingen en ik wilde heel graag thuis zijn. Toen ik eenmaal thuis was omdat ik echt niks meer kon wilde ik juist weer heel graag weg. Hierdoor was ik sneller geïrriteerd en Simon werd hier echt wel eens moe van. Hij kon er tenslotte ook niets aan doen dat ik echt niets meer kon doen behalve liggen en zitten en kleine stukjes lopen. 

Gevoel tijdens de kraamperiode

Tijdens de kraamperiode had ik soms gevoelens waarvan ik niet wist wat ik er mee moest. Zo was ik heel emotioneel (wat achteraf ook niet heel gek was nu ik terug kijk), maar ik kon ook boze gevoelens hebben. Boos omdat andere mensen wel bij mij zoon waren in Amsterdam en ik niet. Die mensen konden er ook niks aan doen maar het voelde op dat moment zo oneerlijk, heb dit ook nooit uitgesproken, alleen naar Simon heb ik dit gedaan. Na dat we eenmaal uit onze ziekenhuis rollercoaster waren kwam het oer gevoel van beschermen. Zo kostte het mij heel moeite om opeens mijn twee jongens te moeten delen met de rest van de wereld. 8 maanden hadden ze heerlijk bij mij gezeten en waren we met z’n drieën. Nu moest ik ze met iedereen gaan delen. Gelukkig is dit tot op zekere hoogte goed gekomen.

Verandering op de lange termijn

Nu na 8 maanden kan ik zeggen dat ik echt veranderd ben. Ik ben niet alleen volwassener geworden maar ben ook echt gesteld geworden op onze vrije tijd als gezin. Ik heb echt het gevoel dat iedereen maar wat wilt van ons en ik wil hier tot op zekere hoogte in mee maar soms is het ook echt genoeg. Doordat ik dit gevoel heb botst het ook vaker tussen Simon en mij. Dit is niet alleen vanwege mij maar ook omdat hij is veranderd sinds hij papa is geworden. Ik heb een korter lontje en kan mij sneller druk maken om dingen. Zo kan ik er slecht tegen als mensen anders met de jongens omgaan dan dat ik in mijn ogen zie. Dit is een leerproces en een proces van acceptatie omdat het nou eenmaal niet altijd kan zoals in mijn ogen hoort.

Doordat zowel Simon als ik veranderd ben sinds de geboorte van de jongens merk je dat je relatie ook anders is geworden. Je hebt minder tijd voor elkaar en door vaste dagen in de agenda te plannen voor het gezin heb je ook meer tijd voor elkaar als de jongens slapen. Het belangrijkste is dat wij blijven praten zowel als hoe het nu gaat als hoe we waren dat de jongens er nog niet waren.

Ondanks de veranderingen van ons als persoon ben ik alleen maar trots op ons gezin, op mijzelf en op Simon. Trots op hoe we het doen en nu de jongens ouder worden, wordt het alleen maar leuker. 

Ik ben benieuwd, ben jij veel veranderd sinds de geboorte van je kind(eren)?

Liefs, Kayleigh