Druk of gewoon gezellig druk met een tweeling?

Als mensen je voor het eerst zien met een tweeling of als je vertelt dat je een tweeling hebt, is de een van de eerste vragen ‘’Dat is zeker wel erg druk hé?’’ In dit artikel vertel ik jullie hoe ik het ervaar met een tweeling. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen zich herkent in mijn artikel maar elk kind is anders en elke ouder ervaart het anders.

Dat wij twee ondernemende mannen hebben is niet onder stoelen of banken te schuiven. Ze slapen max maar twee uur overdag en hebben de rest van de tijd energie voor tien. Gelukkig kunnen ze heel goed zelf spelen met en zonder elkaar. Nu het dreumesen van 14 maanden zijn kunnen jullie je wel voorstellen dat ze alles aan het ontdekken zijn.

Ontdekken van de wereld

Nu ze allebei lopen ontdekken ze nog veel meer in deze wereld. Zo zien ze veel meer, kunnen bij meer dingen en vergeet niet het klimmen. Klimmen doen ze namelijk de hele dag, op de bank op de stoel, op krukjes en niet te vergeten op de trap. Het klimmen is wel een dingetje, ik vind het namelijk niet erg maar als ze vervolgens half op de vensterbank staan wordt dat het wel. Zo hebben ze allebei al een klapper gemaakt van de bank maar Noud was er al snel achter hoe hij er veilig van af moest komen.
Ze hebben ook ontdekt dat ze nu bij het randje van de tafel kunnen en het aanrechtblad als ze op hun teentjes staan. Voor papa en mama betekent dat; alert zijn om dingen midden op tafel of op het aanrecht te leggen.

Is het nu druk of gezellig druk?

Maar, is het nu druk of gezellig druk een tweeling? Ik ervaar het als gezellig druk want ik heb twee blije mannetjes die alleen nu hun grenzen gaan opzoeken en echte dreumesen zijn. Ondanks dat ze de hele dag eigenlijk aanwezig zijn op twee uur na, zijn ze altijd vrolijk en soms een beetje drammerig. We krijgen zoveel levensvreugde en liefde van ze dat ik het daardoor echt niet als druk in negatieve zin ervaar. Natuurlijk nu ze overal op klimmen en je tot de max aan het uittesten zijn heb je het wel eens even gehad. Vooral de afgelopen warme dagen dat Simon aan het werk was en ik continu een kind binnen op de bank had en een kind buiten op de glijbaan had staan. Dan ben je gesloopt na zo’n dag en heb je nergens meer zin in. Als ik dan ’s avonds terug denk aan hoe gezellig we het hebben gehad, hoeveel we gelachen hebben, hoeveel we geknuffeld hebben dan besef ik me dat het, het mooiste is wat er bestaat.

Ik ben blij met onze tweeling en zou ze voor geen goud meer willen missen!

Liefs, Kayleigh