Waarom ik toch voor flesvoeding heb gekozen

Voor diegene die mijn blogs hebben gevolgd tijdens mijn zwangerschap weten dat ik de intentie had om borstvoeding te gaan geven. Zoals jullie wellicht hebben gezien of gelezen is dit niet het geval en geef ik flesvoeding. Daarom een blog over mijn/onze keuze voor flesvoeding.

Kolven

In mijn blogs die ik schreef tijdens mijn zwangerschap schreef ik dat ik graag borstvoeding wilde gaan geven en zijn wij zelfs naar een informatie avond en naar de lactatiekundige daarover geweest.  Omdat de jongens na de geboorte naar de couveuse afdeling gingen en ik niet fit was hebben wij ze de eerste avond na de bevalling niet aangelegd. De dag daarna ben ik begonnen met kolven iedere drie uur. Helaas was dit een hele opgave. Een opgave omdat ik fysiek helemaal niet in orde was. Ik had bij de keizersnede 1,5 liter bloed verloren en was mede daardoor zwak en sliep het liefst de hele dag. Aangezien ik zelf de tijd in de gaten moest houden kon het zo zijn dat we ineens vijf uur verder waren. Dit werkte niet heel erg mee, ik had ook bijna geen melk en dit stimuleerde niet heel erg. Ik was al blij als ik drie druppels had met de kolf, de ene verpleegkundige deed er veel moeite voor om het in een spuitje te krijgen. Elke druppel was goud waard voor Luuk en Noud. Een andere verpleegkundige zei gewoon heel hard nee hier kunnen wij niks mee dus werd het zo door de gootsteen gespoeld. Wat was dit een domper zeg, daar doe je dan je best voor dacht ik nog.

Keuzemoment

De dag van het keuzemoment weet ik nog zo goed. Het was de ochtend dat Luuk naar Amsterdam ging omdat hij naar het VUmc moest voor zijn darmpjes. Luuk was met de ambulance weggegaan en Simon en ik gingen nog even lunchen op mijn kamer voordat hij naar Amsterdam zou gaan. Op het moment dat wij daar zaten kwam de gynaecoloog en de verpleegkundige voor de dagelijkse controle. Dit werd een goed gesprek waarin we veel hebben besproken over hoe het ging en hoe het kon dat het TAPS syndroom gemist was tijdens de zwangerschap.

Nadat de gynaecoloog en Simon weggingen vroeg de verpleegkundige die dienst had of ik nog behoefte om over de dag van de bevalling te praten. Zij was daarbij geweest en aangezien ik een deel ‘kwijt’ was, kon zij mij helpen bij het verwerken van alles.

‘‘liever een blije moeder dan een vermoeide, chagrijnige moeder’’

Uiteraard wilde ik dit wel zodat ik alles helder kon krijgen. Tijdens het gesprek kwam alles eigenlijk aan bod en zo ook hoe het kolven vond gaan. We kwamen samen tot de conclusie dat ik het zwaar vond. Het was voor mij een te grote opgave omdat ik zelf niet fit was en heel wat te verwerken had. Zij maakte mij duidelijk dat kindjes ook goed kunnen groeien van flesvoeding en dat het absoluut geen falen was. Dit zette mij aan het denken, ik had het zwaar en nu Luuk naar Amsterdam was werd het alleen maar zwaarder vooral emotioneel. Ze had gelijk, de jongens deden het goed op flesvoeding en dan had ik mentaal rust. De zin die de verpleegkundige zei wat bij mij duidelijk maakte dat het de juiste beslissing was, was ‘‘liever een blije moeder dan een vermoeide, chagrijnige moeder’’.

Achteraf gezien had ik deze keuze veel eerder moeten maken en zag ik het misschien inderdaad wel als falen. Maar hoe kan je falen? Iedereen wilt het beste voor haar kind, toch? Nadat ik de keuze had gemaakte kwam er een soort rust over mij heen. Ik kreeg ruimte in mijn hoofd want ik hoefde mij er niet meer druk over te maken. Ik kon er volledig voor mijn beide jongens zijn en jawel zover de situatie het toeliet vrolijk en wel!

Ik wil aan aanstaande mama’s meegeven; doe waar jij, je goed bij voelt. Zowel fles als borstvoeding is goed. Natuurlijk heeft borstvoeding de voorkeur maar jij moet je er goed bij voelen want de verpleegkundige had inderdaad gelijk, liever een blije moeder dan een vermoeide en chagrijnige moeder.

Liefs, Kayleigh