Ze zijn jarig 2 jaar alweer; welkom peutertijd

Het is vandaag alweer 22 mei 2020, de dag dat onze dreumesen officiële peuters zijn geworden. Welkom in de peutertijd. Wat is dit jaar bizar snel gegaan, misschien nog wel sneller dan het eerste jaar. Het was een bijzonder jaar weer, de groei die ze individueel doormaken maar ook de groei als tweeling. Lees je mee?

De peutertijd is aangebroken

We zijn twee jaar verder, twee jaar verder van die verschrikkelijke bevalling. Wat is er veel gebeurd in deze twee jaar. Van afhankelijke kleine randprematuren naar ondeugende peuters die denken dat ze alles wel zelf kunnen. Ja onze baby’s worden echt groot, soms is het nog steeds niet te bevatten dat ze van ons zijn, ons eigen vlees en bloed hebben wij hier rond lopen. Wat een dankbaarheid voelen wij nog elke dag.

Ontwikkeling

Beide heren zijn erg ondernemend, ze weten ook niet echt wat stil zitten is. Ze rennen de hele dag, rustig lopen komt niet echt in hun hoofd voor denk ik. Als we die twee eens stappentellers om zouden doen nou dan hebben ze zo heel wat avondvierdaagse lintjes bij elkaar gerend. Ja met die fysieke ontwikkeling zit het wel goed en hebben we absoluut geen klagen.

Op spraakgebied, tja wat zullen we daar over zeggen, weinig denk ik, want dat doen zij ook haha. Hun woordenschat is nagenoeg nog heel beperkt tot ‘’mama’’, ‘’poe’’ (poes), ‘’ka’’ (eend of vogel), ‘’die’’ en ‘’hie’’ (hier). Het is iets waar we ons soms zorgen over maken maar ook weer niet. Het is niet gek bij een eeneiige tweeling en we hebben er goed contact over met het consultatiebureau. We hebben er goede hoop op dat als ze naar de peuterspeelzaal gaan het snel zal verbeteren en anders gaan we andere wegen bewandelen. 

Overigens praten ze voldoende hoor op een dag, maar wel in hun eigen taaltje. Ze snappen elkaar als de beste en als wij bijvoorbeeld zeggen ‘’Luuk haal Noud eens’’ dan gaat hij naar Noud en zegt hij wat in hun eigen taaltje en dan komen ze toch allebei. Het is bijzonder om mee te maken van dichtbij maar ook iets ongrijpbaars omdat wij zelf hun taaltje niet echt snappen. 

De band van een tweeling

Zoals ik eerder al schreef is hun taal echt bijzonder. Maar ook deze heren kunnen soms echt niet met elkaar en is er een grote strijd, deze duurt gelukkig nooit lang. Ze kunnen heel rustig zelf spelen maar vooral heel goed samen. Doordat ze samen zo lekker kunnen spelen zijn wij soms een soort indringers als we bij ze komen zitten, we worden gewoon weggeduwd. Ze slapen dan ook nog steeds samen op één kamer en dat gaat hartstikke goed. Natuurlijk wordt er gekeet voor het slapen gaan maar dit is meestal van korte duur. Ben heel benieuwd hoe het zal gaan straks als we op termijn hun bedjes gaan ombouwen tot peuterbedjes. 

Op naar het derde jaar

Op naar hun derde jaar, het derde jaar waar wij ze een beetje gaan loslaten door ze naar de peuterspeelzaal te laten gaan. Ik ben heel benieuwd wat het met ze gaat doen qua ontwikkeling, karakter maar ook wat het voor de band van hun samen zal betekenen. We hebben er goede hoop dat het spreken snel zal gaan ontwikkelen, en anders komt dat op termijn ook wel goed. Gelukkig snappen ze alles en dat maakt het al een stuk makkelijker.

We gaan vol goede moed de peutertijd in, op naar nog meer nieuwe avonturen en herinneringen.

Liefs, Kayleigh

p.s. benieuwd hoe het eerste jaar is gegaan? Dat lees je hier.