Leven met Luuk en Noud #1 – De eerste twee weken thuis als gezin

In mijn vorige twee blogs konden jullie lezen over mijn bevalling klik hier voor deel 1 en over de eerste twee weken na de geboorte klik hier voor deel 2. Inmiddels zijn wij alweer bijna drie weken thuis. Ik zal jullie in deze blog vertellen hoe onze eerste twee weken thuis als gezin waren.

Eindelijk thuis met z’n vieren

Op 1 juni mochten we dan eindelijk naar huis met onze jongens. Dat we nog in het ziekenhuis waren met z’n vieren waren Simon en ik wel thuis geweest, maar steeds kwamen we maar met z’n tweeën thuis. Dit vonden wij zo gek want wij dachten echt dat wij maandag avond 21 mei voor het laatst met z’n tweeën in de auto zaten.

Deze dag was dat anders want opeens hadden wij twee kleine mannetjes achter in de auto zitten en kwamen we eindelijk met z’n vieren thuis.

Eenmaal thuis gekomen was het huis versierd en stond er een mooi bord buiten. Wat een leuke thuiskomst is dat dan. Het moment dat we met Luuk en Noud het huis binnen gingen was gek want eindelijk waren ze er. Zelf moesten we ook helemaal wennen om thuis te zijn want je zat zo in een ander ritme en omgeving twee weken lang.

Kraamzorg

De dag voordat wij naar huis mochten hebben wij contact gezocht met de kraamzorg om te kijken op hoeveel uur wij nog recht hadden. Ik kan jullie vertellen dit was niet veel. Oorspronkelijk hadden wij recht op 68 uur kraamzorg maar dit waren er bij thuiskomst nog maar zes. Wij hadden de mazzel dat ik extra verzekerd was voor couveuse nazorg want anders hadden we echt pech. Ik raad iedereen dan ook aan om je extra te verzekeren als je zwanger bent!

Tussen 68 uur of zes uur zit een aardig verschil. Dan kom je als kersverse ouders thuis en min of meer wordt je echt in het diepe gegooid. Gelukkig hadden wij in het ziekenhuis al wel wat geleerd qua verzorging dus dat scheelde wel.

Onze kraamverzorgster kwam om 17:00 dus wij hadden dus al een kleine middag thuis met z’n vieren gehad. Het is toch maar weer afwachten wat voor type persoon je krijgt dus wij waren heel benieuwd. Gelukkig hadden wij een leuke spontante meid als kraamverzorgster. Wij hadden er voor gekozen om drie dagen van twee uur haar te laten komen. De eerste dag is het toch elkaar een beetje leren kennen en onze wensen bespreken. Ja dit vonden wij lastig want wat wil je nog leren in die korte tijd.

Deze eerste dag had ze ons verteld en voorgedaan hoe wij het wiegje moesten opmaken en hebben we het over de voeding gehad. De tweede dag hebben wij beide jongens lekker in bad gedaan, daar onze Luuk nog geen enkele keer in bad was geweest en Noud één keer in bad was geweest in het ziekenhuis maar daar waren wij niet bij. Deze dag heeft ze ook uitgelegd hoe wij de kinderwagen moesten opmaken. Die zelfde avond zijn wij als gezin voor het eerst een klein rondje wezen lopen. De derde dag is ons uitgelegd hoe wij met onze jongens konden douchen. Wat was dit fijn. We hebben niet veel gedaan deze dagen, maar wat we hebben gedaan vonden wij heel nuttig. Het was kort en krachtig maar we hebben wel zes fijne uren met haar gehad.

Consultatiebureau

Dan denk je alles wel gehad te hebben maar toen werden wij gebeld dat de hielprik van Luuk opnieuw moest daar er één bepaling niet gedaan kon worden. Bij Noud moest ook nog de gehoortest gedaan worden want deze was nog niet gedaan bij hem. Luuk had deze test al in de VUmc gehad en was hiervoor al geslaagd. Gelukkig was deze ook goed bij Noud. Beide jongens kunnen dus horen maar of ze luisteren dat moeten we maar afwachten haha.

Heb je de ene dag de ene vrouw gehad belt de volgende de dag de ander alweer op om langs te komen. Dus deze vrouw kwam donderdags langs voor een soort intake van beide jongens. Tijdens dit bezoek stond ook opeens de huisarts aan de deur want deze wilde graag even kennismaken met zijn twee kersverse patiëntjes.

Vrijdags was het eindelijk zover onze eerste dag zonder een bezoek van welke instantie dan ook. Want na twee weken ziekenhuis en bijna de hele week ‘vreemde’ mensen over de vloer, ben je echt wel even toe aan niemand om je heen en om echt even met zijn vieren te zijn.

Eindelijk tijd met z’n vieren als gezin

Vrijdags was dus de dag dat we eindelijk geen instanties meer over de vloer hadden. Wel moesten wij deze ochtend even naar het ziekenhuis met Noud daar er opnieuw een echo van zijn hoofd gemaakt moest maken i.v.m. verdenking op zuurstoftekort bij de geboorte. Gelukkig was er deze echo niks te zien en konden wij met een gerust hart weer naar huis.

Eindelijk kon het echte genieten beginnen en konden we alles eens laten bezinken van de afgelopen weken. Het was gek om thuis te zijn, we moesten voor ons gevoel echt uit het ziekenhuis ritme komen. Daar waren de dagen eigenlijk allemaal het zelfde qua ritme en was het voornamelijk wachten totdat we weer de flesjes konden geven. Thuis konden we eindelijk weer even lekker wat voor onszelf doen tussen de flesjes door.

Simon was nog lekker twee weken vrij dus we hadden genoeg tijd om samen naar een ritme te zoeken voor zover dat natuurlijk kan. Al zit je net in een ritme dan wordt het toch weer anders. In deze twee weken zijn we ook voor het eerst naar onze ouders op visite gegaan en zijn wij even lekker de stad in geweest.

Hoe zijn onze eerste nachten gegaan?

In het ziekenhuis sliepen de jongens lekker door en werden alleen maar wakker om te eten. Zou dit eenmaal thuis ook zo gaan? We hoopten erop. Om ze nog lekker dicht bij ons te houden hebben wij een tweelingwieg op de slaapkamer staan zodat ze ook nog lekker dicht bij elkaar slapen. De eerste nacht ging redelijk en ze sliepen echt wel grote stukken door. Tot een paar dagen later…

Beide heren vonden het toen opeens geen goed idee meer en wilde niet meer in de wieg slapen. We konden ze maar op één manier troosten en dat was door ze bij ons te nemen. Het leek wel of ze ineens heel veel tijd met ons wilde inhalen en bij ons wilden zijn. Op deze manier sliepen ze gelukkig wel en hoefden wij geen ‘strijd’ te voeren. Ze werden alleen maar wakker om te eten.

Na een paar dagen zijn wij een andere manier gaan proberen. In hun babynestjes slapen ze wel lekker in de box en het leek wel alsof ze ’s avonds wakker bleven of werden als ze ons hoorden. Wij kozen er op dat moment voor om de jongens in hun eigen kamer te laten slapen in hun babynestje in het ledikant. De eerste nacht was dit voor beide jongens wennen en uiteindelijk lagen we weer met z’n vieren in bed. De nacht daarop heeft Noud heerlijk geslapen tot drie uur en de dag daarna tot zes uur. Luuk daarentegen kon het niet vinden in het ledikant. Hij geeft ook steeds wat voeding terug en is continu aan het persen waardoor hij overstuur raakt. Deze man heeft dan dus ook nog lekker bij ons geslapen.

Inmiddels is het ‘gewone’ leven weer begonnen. Simon is weer te werk en wij zijn helemaal gesetteld. Mijn ervaring over mijn eerste week alleen met Luuk en Noud en hoe het gaat lezen jullie in mijn volgende blog.

Liefs, Kayleigh