Hoe denken wij voor nu over de identiteit van onze tweeling straks?

Als je hoort dat je een eeneiige tweeling verwacht ga je tijdens de zwangerschap toch nadenken over hoe gaan wij dit aanpakken qua identiteit. Vragen als ‘’ga ik ze het zelfde kleden?’’ en ‘’hoe zien wij het voor ons?’’ komen dan toch wel naar voren. In deze blog zal ik vertellen hoe wij hierover denken en wat ons hierbij geholpen heeft.

Hoe denken wij hierover?

Iedereen heeft toch een eigen identiteit? Dus waarom een eeneiige tweeling niet? Ze mogen dan wel op elkaar lijken maar het zijn twee aparte persoonlijkheden.

Kleding

 Simon en ik hebben hier samen over gesproken. Ik was er al snel over uit dat ze niet het zelfde gekleed zullen gaan. Ze mogen bijvoorbeeld wel allebei het zelfde broekje aan, maar dan wel allebei een ander shirtje. Simon vond het in eerste instantie heel leuk om ze wel het zelfde te kleden. Gelukkig na het er over te hebben gehad en verhalen te hebben gelezen is hij het er toch mee eens om ze niet het zelfde te gaan kleden. Ik ben van mening zolang wij de kleren bepalen en ze het nog niet zelf kunnen uitzoeken gaan ze dus niet het zelfde gekleed. Als ze zelf hun kleding kunnen uitzoeken zal het misschien anders zijn en dat is dan prima. Het moet hun eigen keuze zijn.

Aanspreken van

Waar wij naar willen streven is dat er niet altijd over zij, jullie of over de tweeling wordt gesproken maar gewoon op basis van de namen. We geven ze niet voor niets een naam toch? Wij denken dat dit belangrijk is zodat zij op latere leeftijd ook leren dat ze allebei zichzelf kunnen zijn en geen kopie van de ander. Zij hebben er tenslotte niet zelf voor gekozen om precies het zelfde eruit te zien.

Zal het makkelijk worden als tweelingouders?

Ik denk niet dat het makkelijk zal worden en waarom niet? Je hebt als ouder toch een belangrijke rol in hoe creëert je kind zijn of haar eigen identiteit vind ik. Bij een eeneiige tweeling is dit toch weer anders dan wanneer je één kindje hebt. Als ouders zullen wij ze hierin moeten steunen en begeleiden. Dit begint, vind ik, al bij de geboorte. Je moet ze echt als twee individuen gaan zien en niet als één. Ik zal niet zeggen dat wij het in één keer perfect zullen gaan doen. Wat ik al belangrijk vind is dat wij het er samen over hebben en er het zelfde in staan. Als wij er het zelfde in staan is het ook makkelijker om je directe omgeving daar in mee te nemen denk ik.

Begrijp me niet verkeerd, dat ik het allemaal als één moeilijke opgave zal gaan zien. Absoluut niet zelfs! Wij zien dit ook als één groot avontuur wat wij met elkaar aangaan. We hebben straks twee prachtige kinderen die met veel liefde zullen opgroeien. Er zullen genoeg hobbels langs komen maar dat is ook niet erg. Dat heb je ook als één kindje krijgt (denk ik).

Wat heeft ons geholpen om hier over na te denken?

Om hierover na te denken zijn de ervaringen van andere erg belangrijk. Zo hebben we van veel mensen gehoord al was het via, via gehoord over hun ervaringen met een tweeling. Ik heb veel gelezen op internet en vooral het boek ‘’Identiek en toch uniek’’ van Hilda Jeninga heeft mij toch wel het meest duidelijk gemaakt.

Waar gaat het boek ‘’Identiek en toch uniek’’ over?

 Dit boek staat vol met persoonlijke verhalen van eeneiige tweelingen in de leeftijdscategorie 29 tot en met 65 jaar. Is het wel zo rooskleurig als iedereen denkt?

De eeneiige tweelingen in dit boek vertellen over de leuke en lastige kanten van het tweeling zijn. Zij vertellen over hun reis opzoek naar hun eigen identiteit en over de band met zijn of haar tweelingzus of tweelingbroer. Het leuke is dat je vaak van beide personen het verhaal leest over hoe hij of zij het ervaren heeft en nog steeds ervaart.

Wat viel mij op tijdens het lezen van dit boek?

Wat mij opviel tijdens het lezen van dit boek is dat de wereld het echt allemaal rooskleuriger maakt dan dat het is. Als je leest dat maar weinig eeneiige tweelingen echt dat hechte contact hebben op latere leeftijd schrik je daar best wel van. Sommigen spreken elkaar maar één keer in de maand.

Wat mij nog meer opviel is dat het echt lastig kan zijn om een eigen identiteit te ontwikkelen. Al geldt dit meestal voor één van de twee. Diegene die daar het meeste moeite mee heeft is toch vaak de persoon die aan de ander heeft ‘gehangen’ vroeger. Sommigen hebben echt hulp van psychologen nodig gehad en zelfs dan is het nog moeilijk.

Kan ik dit boek aanraden om te lezen?

Ja dit boek kan ik zeker aanraden aan mensen die met tweelingen omgaan of benieuwd zijn hoe tweelingen hun eigen identiteit ontwikkelen. Het geeft je zo’n andere kijk op het leven van tweelingen, dat het haast onmogelijk is dat je er niet over na gaat denken. Voor tweelingen zelf is het een interessant boek, omdat zij zichzelf misschien wel herkennen in bepaalde verhalen en dan weten ze dat ze niet de enige zijn. 

Ben je benieuwd naar het boek Identiek en toch uniek?Klik dan hier

Door mij in te lezen in verhalen en ervaringen voel ik mij toch op een bepaalde manier beter voorbereid op het leven met een tweeling. Omdat wij erover na hebben gedacht kunnen wij onze omgeving meenemen in onze gedachtegang.

Als je dit leest als tweelingouder ben ik wel benieuwd naar jullie ervaring. Laat het me weten!

Liefs, Kayleigh