Na een maand afwezigheid ben ik er weer

Daar zijn we weer, na een afwezigheid van een maand heb ik er weer zin in. Het is alweer veel te lang geleden dat ik een nieuwe blog heb gepost, elke keer dacht ik ja vanavond ga ik weer schrijven maar het lukte niet. Het lukte niet omdat ik er stiekem even geen zin in had. Dat ik er geen zin in had, had meerdere redenen. Ik zal jullie kort bijpraten in deze blog over wat er allemaal is gebeurt, dan wordt het vanzelf allemaal duidelijk.

Vermoeid

Het is logisch dat we vermoeid zijn met twee kleine banjers in huis. Zelf vond en vind ik dat wij niet mogen klagen want beide mannen slapen namelijk heerlijk door lees; van 20:00 uur tot meestal ±07:30 uur. Alleen overdag slapen ze bijna niet, dit breekt mij wel op zo nu en dan. Luuk en Noud zijn dan wel moe en kunnen dan non stop huilen en zijn alleen te troosten als je met ze rond loopt. Dat keer twee, dan heb je het wel even gehad.

Mijn oma

Voor diegene die mij al vanaf het begin volgen weten dat mijn oma ernstig ziek werd tijdens mijn zwangerschap. Zij kreeg namelijk de diagnose Acute Leukemie. (klik hier voor de blogpost)

In de week dat de jongens geboren werden kreeg zij na een reeks van chemo kuren en een stamceltransplantatie te horen dat zij ‘schoon’ was.

Helaas kwam daar vier weken later abrupt een einde, de Acute Leukemie was weer terug en er was niks meer aan te doen behalve nog een soort immuuntherapie. De weken met af en aan in het ziekenhuis begonnen en twee weken geleden kregen wij te horen dat de foute cellen zo actief waren dat er echt helemaal niks meer aan te doen was. We moesten volop genieten met elkaar want het was nog maar een kwestie van dagen. Na alle dagen dat ze nog bij ons was intens te hebben genoten van en met elkaar, is zij helaas op 2 oktober 2018 overleden.

10 maanden hebben we intens geleefd met elkaar en dan is het nu heel gek dat zij er niet meer is. Gek omdat zij de jongens niet zal zien opgroeien en dat zij maar vier maanden heeft kunnen genieten van Luuk en Noud.

 ‘Nieuw begin’

Het klinkt heel gek maar vanaf afgelopen maandag voelt het aan als een nieuw begin. Een nieuw begin omdat er een hoofdstuk in ons leven aanbreekt waarin oma niet meer bij ons is. (Had liever niet dit hoofdstuk begonnen met oma maar het is niet anders). Een nieuw begin omdat zowel Simon als ik een nieuwe baan hebben. Ik heb meer rust gecreëerd voor mijzelf om niet meer drie avonden voor handbal weg te zijn maar nog maar eentje, ook omdat ik nu twaalf uurtjes ga werken per week.

Nieuwe energie voor mijn blog

Ik heb meer rust in mijn hoofd, hierdoor heb ik ook weer zin om te gaan bloggen en om mijn blog te gaan uitbreiden. Zo heb ik een tijdje geleden gevraagd of jullie het leuk zouden vinden als ik zou gaan vloggen, daar werd positief op gereageerd en ben benieuwd of dat nog steeds zo is!?

Ik heb mijzelf wel erg voorgenomen om alleen te doen wat ik leuk vind en te bloggen wanneer ik zin heb. Gelukkig is de zin en energie weer helemaal terug en zal ik weer wekelijks nieuwe blogs plaatsen.

Aankomende maandag zal er dan ook een nieuwe ‘Leven met Luuk en Noud’ online komen. Hierin zal ik jullie bijpraten over hoe het nu met ze gaat.

Liefs, Kayleigh