Persoonlijke blog; de eerste 20 weken zwangerschap

Inmiddels ben ik 24 weken zwanger en hebben we een voor ons toch wel belangrijke grens bereikt. In deze persoonlijke blog zal ik jullie vertellen hoe ik de eerste 20 weken van mijn zwangerschap heb ervaren.

 Een korte terugblik

Even terugblikken naar maandag 9 oktober 2017, de dag dat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Deze ochtend zei mijn gevoel dat ik  nog een test moest doen want voor mijn gevoel klopte het niet. Mijn menstruatie bleef namelijk al twee maanden uit. Klaarblijkelijk was mijn gevoel goed want ik kreeg nagenoeg gelijk het tweede streepje te zien. Gelijk dezelfde dag een afspraak gemaakt bij de verloskundige, maar god o god wat zou dit nog lang duren.

Op 2 november was het dan zover we mochten voor het eerst naar de verloskundige om te kijken of het vruchtje wat er zat überhaupt een kloppend hartje had. Gelukkig zagen we gelijk een kloppend hartje. Maar toen…
De verloskundige zag nog iets zitten maar wist niet of dit nog een vruchtje was of een bloedvat. Er moest dus alsnog met een inwendige echo gekeken worden wat het was. Al snel werd duidelijk dat er nog een kloppend hartje te zien was. Dit betekende dus dat wij niet één maar twee kindjes konden verwachtten. Mocht dat nog niet genoeg zijn bleek het ook nog een eeneiige tweeling te zijn.

Hoe heb ik de eerste 20 weken ervaren?

 De eerste 20 weken van mijn zwangerschap zijn voorbij gevlogen. Het waren weken waarin ons leven op zijn kop heeft gestaan.
Als je te horen krijgt dat je een tweeling krijgt ben je natuurlijk blij maar dit nieuws moet je toch echt even verwerken. Gelukkig heeft dit maar een paar dagen geduurd en kwam al snel het gevoel dit gaan we gewoon doen! Wij kunnen dit!

Je leven wordt eigenlijk wel gelijk een beetje geregisseerd want je moet toch elke twee weken op controle. Je krijgt namelijk gelijk een stempel ‘medisch’ op je geplakt en krijgt ook gelijk alle risico’s te horen. Vooral de risico’s over wat er met de tweeling kan gebeuren blijven wel in je hoofdspoken. Elke echo is spannend en bij elk dingetje wat ik voel ga je nadenken. Gelukkig is dit allemaal meegevallen en doen ze het tot nu toe echt super! Nadat we een goede 20 weken echo hadden gehad, was dat voor ons het moment om dan echt de grote aankopen te gaan doen. Wat geeft dit een goed en blij gevoel want dan wordt het toch allemaal heel echt.

Zwangerschapskwaaltjes

Qua zwangerschapskwaaltjes heb ik het voor mijn gevoel wel zwaar gehad. Ik was vaak misselijk, gelukkig viel het overgeven wel mee (respect voor vrouwen die dit de hele dag door hebben). Vermoeidheid vond ik toch wel het meest erge want ik kon niet meer de dingen doen die ik graag deed. Zo had ik me voorgenomen lekker te blijven sporten tijdens mijn zwangerschap (uiteraard wel aangepast). Helaas ging dit echt niet omdat mijn lichaam het al zwaar genoeg had met twee kleintjes aan boord. Alles moest nu al gepland worden want hele dagen opstap kon niet meer.
Mijn buik groeide al snel want met zes weken moest ik het eigenlijk al verbergen voor iedereen. Doordat mijn buik zo snel groeide kreeg ik al snel last van gespannen buiken, dit vond ik toch wel verontrustend want is dit wel goed? Hoort dit wel? Gelukkig hoort het erbij en het is gewoon gelijk zwaarder. Je moet eerder rustiger aan doen, maar hé het is voor een super mooi iets!

Helaas was er ook slecht nieuws

Helaas was er ook een domper op de feestvreugde en dat was dat mijn oma te horen kreeg dat ze acute leukemie heeft. Dit was voor iedereen heftig. Niet alleen omdat je denkt waarom moet dit haar overkomen, maar ook denkt wat als ze onze twee kleintjes niet mee mag maken.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de afgelopen weken niet constant blij kon zijn over de zwangerschap maar ook geen tijd had om verdrietig te zijn over wat mijn oma overkomt. Het was en is een emotionele rollercoaster die nu langzaam tot rust komt.

Wat hoop ik vanaf week 20?

Ik hoop dat ik meer kan gaan genieten van mijn zwangerschap. Ik begin ze steeds beter te voelen en dat geeft echt een gelukkig gevoel. De eerste grote aankopen zijn gedaan en dat maakt het allemaal echt. Wat zullen we blij zijn als ze het goed blijven doen en lekker blijven zitten tot toch wel 36/37 weken. Vanaf 32 weken mag ik bevallen hier in het ziekenhuis en dat zou wel heel erg prettig zijn.

Het besef komt steeds meer dat we over een aantal weken een gezin van vier! zullen zijn. We vinden dit, ook al zal het zwaar worden, een fijne gedachten. We beseffen ons maar al te goed dat het niet van zelfsprekend is en hoe bijzonder een tweeling toch wel is.

Liefs, Kayleigh